Teoretyczne podstawy kształcenia

POJĘCIE DYDAKTYKI Nazwa dydaktyka pochodzi z języka greckiego, obejmowała ona to co dotyczy nauczania i uczenia się. Po raz pierwszy nazwy tej użyto w Niemczech w XVII w. (sztuka nauczania). Nawiązał do tego także Jan Amos Komeński w swym dziele ?Wielka dydaktyka? XIX wiek - Jan Fryderyk Herbert ? dydaktyka jako teoria nauczania, podstawa to czynności nauczyciela, nauka książkowa. XIX/XX wiek - John Dewey ? idea uczenia się aktywnego przez działanie, aktywna i twórcza rola uczniów. Dydaktyka jako nauka dział pedagogiki który zajmuje się wykrywaniem, ustalaniem prawidłowości procesu nauczania i uczenia się. Czynnikiem wiążącym nauczanie i uczenie się jest wspólny cel oraz stosowane w nim metody, formy organizacyjne i środki. DYDAKTYKA OGÓLNA I DYDAKTYKI SZCZEGÓŁOWE Dydaktyka ogólna ? ogólna wiedza o nauczaniu i uczeniu się, tj. obejmuje wszystkie przedmioty nauczania, wszystkie szczeble systemu szkolnego i wszystkie typy szkół. Dydaktyki szczegółowe: teorie nauczania w szkołach określonego typu i stopnia ? zaliczymy tu dydaktykę kształcenia ogólnego, która odnosi się do określonego typu i stopnia szkolnictwa oraz obejmuje kształcenie, samokształcenie realizowane w szkole podstawowej, średniej i gimnazjum. Dydaktyki poszczególnych przedmiotów szkolnych ? dostarczają szczegółowej wiedzy o specyficznych prawidłowościach nauczania i uczenia się poszczególnych przedmiotów, ułatwiają planowanie pracy oraz wybór metod, form i środków realizacji treści w obrębie jednego przedmiotu. Dydaktyka to nauka o kształceniu i samokształceniu. Kształcenie obejmuje sfery: poznawczą, intelektualną, i osobowościową. Przedmiot badań dydaktyki ? wszelka świadoma działalność dydaktyczna wyrażająca się w procesie nauczania-uczenia się, samokształcenia oraz w ich treści, przebiegu, metodach, środkach i organizacji. Analiza i formułowanie celów nauczania