Subdyscypliny pedagogiki, społeczna, opiekuńcza, specjalna itp.

PEDAGOGIKA SPOŁECZNA

To dział pedagogiki zajmujący się problematyką środowiskowych uwarunkowań procesu wychowawczo-opiekuńczego oraz rozwoju człowieka w różnych okresach życia.

Cechy pedagogiki społecznej jako nauki

1.  Praktyczna: nauka stosowana - teoria praktycznego działania. Jako nauka gromadzi i wzbogaca wiedzę na temat środowiska i daje się wykorzystywać w działaniu.
2.  Prakseologiczna: skuteczne działanie - próbuje odpowiedzieć na pytanie: Jak działać skutecznie? Chodzi o rozwój człowieka - korzystne zmiany w człowieku i jego środowisku.
3.  Empiryczna: oparta na badaniach empirycznych (wnioskowanie indukcyjne). Teoria jest weryfikowana na podstawie badań empirycznych.

Związek pedagogiki społecznej z innymi naukami

1.  Pedagogika społeczna wyodrębniła się z pedagogiki ogólnej i jest łącznikiem pomiędzy naukami o rozwoju, wychowaniu, społeczeństwie, kulturze.
2.  Czerpie dorobek z innych nauk i najściślej współpracuje z: teorią wychowania, socjologią wychowania, socjologią kultury, psychologią społeczną, polityką społeczną.

Obszary zainteresowań pedagogiki społecznej

1.  środowiska wychowania naturalnego rodzina, grupy rówieśnicze; szkoła, zakład pracy;
2.  środowiska wychowania instytucjonalnego;
3.  sieroctwo - naturalne, społeczne;
4.  różne możliwości kompensacji sieroctwa;
5.  dysfunkcjonalność rodziny bezrobocie, bieda, problem alkoholowy, przemoc;
6.  sytuacja dziecka w rodzinach dysfunkcyjnych;
7.  obraz dzieciństwa współczesnych dzieci patologie, agresja;
8.  problematyka czasu wolnego dzieci i młodzieży;
9.  media i multimedia w życiu współczesnego człowieka: ich wartości poznawcze, edukacyjne, media jako zagrożenie;
10.  środowisko lokalne rodzaje, wpływ na człowieka;
11.  Animacja kulturalno-oświatowa;
12.  sądownictwo, policja, ośrodki zdrowia jako teren oddziaływań społeczno-wychowawczych.

Pierwsze i podstawowe zadanie pedagogiki społecznej stanowi

1.  wyposażenie osób zajmujących się organizacją procesu dydaktycznego lub wychowawczego w wiedzę dotyczącą skuteczności zabiegów takich jak:
2.  gromadzenie wiedzy dotyczącej rzeczywistości wychowawczej i rzetelny opis wyników obserwacji oraz twierdzeń (z zakresu przebiegu procesów wychowawczych) w formie opisowych i sprawozdawczych zdań
3.  dokonywanie uogólnień wyników obserwacji poprzez wykrywanie różnych zależności i związków pomiędzy zjawiskami wychowawczymi;
4.  formułowanie wniosków w formie ogólnych postulatów dotyczących stwierdzonych prawidłowości w zakresie przebiegu procesów wychowawczych oraz wyjaśnianie owych związków i zależności w aspekcie ich pozytywnych i negatywnych skutków wychowawczych, co umożliwia sterowanie tymi procesami
5.  dostarczenie niezbędnej dla p...