rozprawka notatki

Czy współcześni ludzie zobojętnieli na cierpienie innych?
Odpowiedź nie wydaje się być prosta, gdyż cierpienie towarzyszyło ludziom od początku ludzkości. Temat sugeruje wiele możliwości, jednak ja uważam, że ludzie od zawsze byli obojętni na cierpienie innych. Dlatego też stwierdzam, że ta teza jest błędna.
Już w Starożytności ludzkie życie nie było warte zbyt dużo. Ludzie umierali za niewielkie wykroczenia. Często ginęli w męczarniach. Ale czy to kogoś obchodziło, że zabijał ojca, męża syna? Nie, nikt nie zastanawiał się czy jego dzieci, rodzina będą cierpieć, umierać z głodu.
Największym przykładem zobojętnienia człowieka współczesnego jest dramat ludzki z II wojny światowej. Jest wiele materiałów – książek, wierszy, filmów, ukazujących nam brak wrażliwości ludzkiej na cierpienie innego człowieka. I nie chodzi tylko o tych ludzi, którzy cierpieli walcząc o naszą ojczyznę, ale o ich rodziny. W filmie „Katyń” Andrzej Wajda pokazuje nam losy kobiet, ich niepewność i oczekiwanie na powrót męża, brata, ojca. Ból rozłąki i pytanie: czy się jeszcze zobaczą? Ogromne nadzieje, którymi żyją, którymi się karmią, ze któregoś dnia w drzwiach domu zobaczą twarz ukochanej osoby. Czy ludzie, którzy do dzisiaj pamiętają ten dramat pozostają wrażliwi? Moim zdaniem ich osobistego dramatu nie da się porównać z teraźniejszością, dlatego odpowiem na postawione przeze mnie pytanie, czy pozostają wrażliwi, a zatem czy zobojętnieli – tak, zobojętnieli.
Jeden człowiek, Adolf Hitler, mógł pociągnąć za sobą całą rzeszę skupiających się przy nim ludzi, gdyby ci byli wrażliwi na cierpienie innych? W hitlerowskich obozach przeżywało swój dramat przy pracy niewolniczej oraz zginęło 11 milionów niewinnych istnień. Tak naprawdę śmierć była dla nich wybawieniem. Z chwilą śmierci przestali cierpieć. Czy jeśli człowiek, kapo miałby w sobie ludzkie odruchy, czy chcia