reumatoidalne zapalenie stawów
IIrok
846 osób zadowolonych z pobrania
ocena: 4.0, 846
Poniżej zobaczysz niesformatowany początek pliku. Cały plik zajmuje 110.46 kB.
Maria Szczygielska-Majewska
STANDARD PIELĘGNOWANIA W REHABILITACJI OSÓB Z REUMATOIDALNYM ZAPALENIEM STAWÓW (R.Z.S.)
WSTĘP
Choroby reumatyczne w szczególności reumatoidalne ze względu na częstość występowania oraz następstwa wynikające z zaburzeń funkcji wielu narządów i układów są jednym z głównych problemów zdrowotnych współczesnego społeczeństwa [1, 10].
Specyfika pielęgnowania i usprawniania osób z chorobami reumatoidalnymi wynika:
z postępującego procesu chorobowego,
lokalizacji zmian w wielu narządach i układach,
bólu,
trudności akceptacji własnego kalectwa,
trudności integracji społecznej.
Postępujący proces choroby o różnym przebiegu i nasileniu prowadzi do stale narastającego kalectwa. Istotą pielęgnowania i usprawniania osób z chorobami reumatoidalnymi jest ustalenie perspektywicznego programu zmierzającego do przywrócenia równowagi między sprawnością fizyczną a potrzebami. Program usprawniania należy modyfikować po każdym rzucie choroby, który w ewidentny sposób ogranicza sprawność chorego. Lokalizacja zmian w wielu narządach i układach ogranicza możliwości kompensacji wewnętrznej, co w istotny sposób wpływa na poszukiwanie sposobów kompensacji zewnętrznej.
W chorobach reumatoidalnych ból stale towarzyszy chorym zmniejszając ich aktywność. Od postawy chorego wobec stałego bólu zależy wynik rehabilitacji.
Akceptacja następstw choroby jest trudna, uwarunkowana wieloma czynnikami psychologicznymi i fizycznymi. Podstawowym działaniem jest nauczenie poszkodowanego "życia z chorobą", co można osiągnąć przez popularyzację wiedzy na temat choroby i radzenia sobie w życiu codziennym.
Ból i postępujący proces choroby negatywnie wpływają na kontakty społeczne, pogłębiają bariery psychologiczne. W rehabilitacji osób chorych bierze udział zespół składający się z
STANDARD PIELĘGNOWANIA W REHABILITACJI OSÓB Z REUMATOIDALNYM ZAPALENIEM STAWÓW (R.Z.S.)
WSTĘP
Choroby reumatyczne w szczególności reumatoidalne ze względu na częstość występowania oraz następstwa wynikające z zaburzeń funkcji wielu narządów i układów są jednym z głównych problemów zdrowotnych współczesnego społeczeństwa [1, 10].
Specyfika pielęgnowania i usprawniania osób z chorobami reumatoidalnymi wynika:
z postępującego procesu chorobowego,
lokalizacji zmian w wielu narządach i układach,
bólu,
trudności akceptacji własnego kalectwa,
trudności integracji społecznej.
Postępujący proces choroby o różnym przebiegu i nasileniu prowadzi do stale narastającego kalectwa. Istotą pielęgnowania i usprawniania osób z chorobami reumatoidalnymi jest ustalenie perspektywicznego programu zmierzającego do przywrócenia równowagi między sprawnością fizyczną a potrzebami. Program usprawniania należy modyfikować po każdym rzucie choroby, który w ewidentny sposób ogranicza sprawność chorego. Lokalizacja zmian w wielu narządach i układach ogranicza możliwości kompensacji wewnętrznej, co w istotny sposób wpływa na poszukiwanie sposobów kompensacji zewnętrznej.
W chorobach reumatoidalnych ból stale towarzyszy chorym zmniejszając ich aktywność. Od postawy chorego wobec stałego bólu zależy wynik rehabilitacji.
Akceptacja następstw choroby jest trudna, uwarunkowana wieloma czynnikami psychologicznymi i fizycznymi. Podstawowym działaniem jest nauczenie poszkodowanego "życia z chorobą", co można osiągnąć przez popularyzację wiedzy na temat choroby i radzenia sobie w życiu codziennym.
Ból i postępujący proces choroby negatywnie wpływają na kontakty społeczne, pogłębiają bariery psychologiczne. W rehabilitacji osób chorych bierze udział zespół składający się z
To tylko początek pliku. Cały plik zajmuje 110.46 kB. Pobierz całą treść w pliku.
Komentarze (0)