Reakcja dzieci na chorobę i fakt hospitalizacji, postępowanie pielęgniarskie

Sylwia Zagórska Pielęgniarstwo II rok REAKCJA DZIECI NA CHOROBĘ I FAKT HOSPITALIZACJI- POSTĘPOWANIE PIELĘGNIARSKIE Choroba i hospitalizacja stanowią czynniki utrudniające normalne zaspokajanie potrzeb psychospołecznych. Choroba powoduje powstanie w organizmie ludzkim ogólnych zmian biologicznych, które stanowią ujemne bodźce działające na psychikę dziecka. Do zmian takich należą: ograniczenie czynności życiowych i ogólnej wydolności organizmu, powstanie dolegliwości jak ból, kaszel itp. W ich wyniku dziecko zmienia postępowanie, dotychczasowy tryb życia, wprowadza ograniczenia w swym działaniu. Rodzaj reakcji dziecka na chorobę i jej siła zależą w dużej mierze od trzech czynników: Indywidualnych cech dziecka, tj. cech psychofizycznych, uprzedniego doświadczenia życiowego, wychowania i środowiska. Obiektywnego stanu zdrowia tj. sposobu powstania choroby, nasilenia objawów chorobowych, świadomości dziecka co do przebiegu choroby i jej prognozy.   Od sytuacji życiowej dziecka (inaczej na chorobę reaguje człowiek dorosły a inaczej dziecko Dziecko przyjeżdżające do szpitala jest narażone na szereg czynników utrudniających mu prawidłową adaptację. Zaliczyć do nich należy:         lęk przed bólem i cierpieniem,         lęk przed śmiercią,         lęk przed niepełnosprawnością, okaleczeniem, zmianą wyglądu,         lęk przed rozstaniem,         lęk przed izolacją i samotnością,         lęk przed utratą kontaktu z otoczeniem,         lęk przed utratą kontaktu z bliskimi,         lęk przed odrzuceniem,         lęk przed utratą miłości,         lęk przed napiętnowaniem społecznym,         lęk przed uzależnieniem od innych psychicznym i fizycznym,         lęk przed utratą