psychologia kliniczna wykłady

Psychologia kliniczna(dział psych stosowanej)-zajmuje się profilaktyką i diagnostyką zaburzeń psychicznych i zachowania czyli zaburzeniami regulacji stosunków jednostki z otoczeniem. Za jej ojca uważa się Witmera który w 1896 na Uniwersytecie w Pensylwani w Filadelfi założył klinikę psychologiczną a swe metody badań określił mianem klinicznej. PK- zajmuje się: zdrowiem psychicznym jego normą i patologią, sposobami określania i diagnozowania normy o patologii i czynnikami wpływającymi na proces diagnostyczny, stresem, syt kryzysowymi i patologicznymi, wykorzystywaniem wiedzy psychol do usprawniania przebiegu leczenia poradnictwa i pomocy osobą zdrowym i chorym w sferze zachowania się i psych. A zwłaszcza takimi specyficznymi formami oddziaływań tj psychoterapia, interwencja kryzysowa, rehabilitacja i psychoedukacja. Działy PK:pk dzieci i modzieży, pk człowieka dorosłego psychiatrycznej służby zdrowia, pk człowieka dorosłego w nie psychiatrycznej służby zdrowia, pk człowieka dorosłego w neurologicznej służbie zdrowia(neuropsychologia). Efektywne stosowanie tych oddziaływań wymaga ich znajomości i doświadczenia w pracy z daną specyficzną populacją pacjentów cierpiących na podobne schorzenia somatyczne. Odróżnią się też technikę psychol w uzależnieniach od innej. W neuropsychologii istnieje podziała na nauropsych dzieci i dorosłych. W przypadku dzieci oprócz pomocy im przed psychologami klinicznymi stają: diagnoza i od lecznictwo zaburzeń rozwojowych. Zadania psych klinicznego: zadania nieformalne(poznanie pacjenta, zrozumienie go jako człowieka ,poznanie osobowości i charakteru) i formalne(badanie psychologiczne z metodami psychometrycznymi, badania osobowości i nastroju, testy) Norma-idealny lub realny wzorzec właściwości, wzorzec zachowania, procesów psych, osobowości. 3 rodzaje norm: ilościowe(statystyczne),społeczno-kulturowe, teoretyczne. Normalność-zbiór właściwości przypisywany