Przemiany w polskim szkolnictwie

Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy Jana Kochanowskiego w Kielcach Filia w Piotrkowie Trybunalskim Wydział Nauk Społecznych Kierunek: Pedagogika IV rok Specjalność: Praca socjalna Katarzyna Urazińska Nr Albumu:22628/dz Przemiany w polskim szkolnictwie w latach 1918-1926 Praca zaliczeniowa napisana pod kierunkiem Prof. Dr hab. Andrzej Felchner Piotrków Trybunalski 2009 W listopadzie 1918 roku , po 123 latach, które upłynęły od trzeciego zaboru( większa część Galicji pozostawała pod władzą zaborczą przez 146 lat), Polska odzyskała niepodległość. Najważniejszym zadaniem obok wytyczenia granic i zabezpieczenia terytorium stała się budowa jednolitego organizmu państwowego, scalającego trzy odrębne dotąd prowincje, trzeba było również dokonać scalenia trzech różnych systemów oświatowych. Dokonało tego Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego ( WRiOP), centralna władza oświatowa Drugiej Rzeczypospolitej, a odbudowa i rozwój szkolnictwa były przedmiotem troski najwyższych władz państwowych od pierwszych dni niepodległości. Po latach niewoli narodowej szkolnictwo polskie znajdowało się na bardzo niskim poziomie: ( około 2/5 ludności stanowili analfabeci, brak było budynków szkolnych, nauczycieli , programów nauczania , podręczników itp.) T. Jakubowska, K. Kolendo, J. Michowicz, Historia Polski do 1945, Łódź 1996, s. 225. Społeczeństwo polskie weszło w okres niepodległości obciążone silnym zacofaniem ekonomicznym i kulturalnym. W zaborze pruskim istniał wprawdzie obowiązek szkolny dla dzieci od 6 do 14 lat, lecz nauczanie odbywało się w języku niemieckim. Łagodniejszy kurs stosował zaborca austriacki , ale w praktyce powszechny obowiązek szkolny w wieku 6-12 lat nie był realizowany, nauczanie zaś odbywało się na niskim poziomie. Najgorzej wyglądała sytuacja w zaborze rosyjskim, gdzie nie istniał obowiązek szkolny , a szkoły były