Podstawy ped. resocjalizacyjnej

- pedagogika resocjalizacyjna- nauka o wychowaniu resocjalizującym- wychowaniu jednostek niedostosowanych społ., pomaga jednostkom zmienić/poprawić swoje zachowanie- to taka u której z różnych powodów zaburzony został proces socjalizacji (uczenia się Zach społecznych, takich które są podstawowym warunkiem prawidłowego funkcjonowania, realizowania ról społ) - niedostosowanie społ jest zaburzeniem którego usunięcie wymaga pomocy z zewnątrz, sama nie jest w stanie sobie pomóc - dział ped. specjalnej, która zajmuje się wychowaniem jednostek z różnymi odchyleniami od normy - nauka o wychowaniu jednostek niedostosowanych społ i zagrożonych niedostosowaniem społ - w Polsce rozwinęła się samodzielnie od 1971 r. Czapów i Jedlewski wydali 1. samodzielną, teoretyczną pracę dotyczącą wychowania resocjalizacyjnego, w tej pracy autorzy spełnili 3 warunki umożliwiające powstaniu samodzielnej pracy naukowej: nadali nazwę i użyli po raz pierwszy ped. reso określili przedmiot badań (wych. reso) określili metody badań, techniki, którymi będzie się zajmowała ta dyscyplina przedstawiciele: Czapów, Jedlewski- twórcy instytutu profilaktyki społ Otton Lipkowski- badania nad niedostosowanie społ uwzględniające najważniejsze aspekty Jan Konopnicki- UJ, diagnoza niedostosowania społ, autor narzędzi: orientacyjna punktacja A i B, seria wykładów z matką, arkusz diagnostyczny Stotta Lesław Pytka Charakterystyka wybranego wychowania 1. podmiot wychowania- jednostka niedostosowana społ. 2. Proces wychowania i charakterystyka 3. charakterystyka warunków oddziaływania ad.1 jednostka niedostosowana społ niedostosowanie- pojęcie trudne do jednoznacznego zdefiniowania, każda z dyscyplin ma inny przedmiot, zaburzenie, które jest uwarunkowane wieloma czynnikami możliwości usunięcia są zróżnicowane Pytka podjął próbę zdefiniowania niedostosowania, wyróżnił 4 grupy: a) def symptomatologic