
pedagogika społeczna notatki
do egzminu
Pedagogika społeczna:
1.Pedagogika społeczna jako nauka.
- Przedmiot pedagogiki społecznej
- Funkcje pedagogiki społecznej
- Najważniejsze pojęcia
- Tradycje pedagogiki społecznej-idee Radlińskiej i Wroczyńskiego
- Etapy rozwoju pedagogiki społecznej wg. Kawuli
Ad.1.a
Pedagogika społeczna skupia się na problematyce środowiskowych uwarunkowań procesów wychowawczych oraz na analizie warunków umożliwiających zaspokojenie potrzeb człowieka w różnych fazach życia i różnorodnych sytuacjach życiowych (w pracy, w nauce, w czasie wolnym, w miejscu zamieszkania, w rodzinie, w grupie rówieśniczej). Z tych też względów ps koncentruje się na środowisku życia jednostek oraz na instytucjach celowo powołanych do realizacji zadań wychowawczych. Elementy środowiska nie ukierunkowane wychowawczo postrzega się jako obszar, który należy w miarę możliwości przekształcić w intencjonalną pracę wychowawczą. Tak więc pedagogika społeczna jest jednocześnie pedagogiczną teorią i praktyką środowiska w tym sensie, że traktuje wszelkie instytucje społeczne jako środowisko ludzkiego życia, usiłuje również dostrzegać w nich lub sugerować im intencjonalność pracy wychowawczej.
Podsumowując, pedagogika społeczna zajmuje się wpływem środowiska na wychowanie człowieka i traktuje o grupie rówieśniczej, pracy... .
Pierwsze koncepcje pedagogika społeczna powstały w II poł. XIX w. Powstają naukowe koncepcje pedagogiki ogólnej. Na rozwój pedagogiki społecznej wpłynęły przemiany społeczno-gospodarcze (postęp w przemyśle, rozwój nauk ścisłych, m.in. biologii). Na rozwój psychiki ma wpływ środowisko. Jest różnica w starcie do nauki dzieci z różnych warstw (klas) społecznych.
1834 r. Adolf Gistelveg; Podręcznik dla nauczycieli akademickich
(niem.) social pedagogik
Klasyczna pedagogika społeczna niesie ze sobą następujące idee:
- idea edukacji społecznej dostęp do nauki, oświaty, ale nie tylko szkolnej,
- idea sprawiedliwości społecznej równy dostęp do warunków (szeroko pojętych) rozwoju,
- idea pomocniczości społeczeństwo ma obowiązek pomagać ludziom potrzebującym pomocy,
- idea podmiotowości twórcą świata jest człowiek, więc to on powinien być podmiotem, my możemy zmienić to co jest złe.
Ad.1.b
Funkcje pedagogiki społecznej:
- kompensacja - wyrównanie braków utrudniających prawidłowy rozwój jednostki
- profilaktyka zapobieganie powstawania niekorzystnych zjawisk
- doskonalenie rozwijanie prac własnych, by doskonalić siebie i otoczenie.
- funkcja diagnostyczna na podstawie badań empirycznych badamy jaki wpływ ma środowisko.
Z tych funkcji wynikają zadania.
Zadania pedagogiki społecznej
- kontrola wpływów środowiskowych na proces wychowania rozpoznawanie warunków, w których zachodzi potrzeba pomocniczości, opieki, ratownictwa,
- projektowanie działalności społeczno-pedagogicznej zwłaszcza z uwzględnieniem wzorców rzeczywistości pożądanej,
wzorzec pożądanie stanu rzeczywistości w danej epoce i danej kulturze (wg Heleny Radlińskiej)
- organizowanie środowiska,
kształcenie, dokształcanie dorosłych.
Ad.1.c
Czas wolny-interwał podmiotowego życia, w którym osoba doświadcza dobrostanu intelektualnego, emocjonalnego i fizycznego w rezultacie możliwości samodzielnego, suwerennego przejawiania czynności posiadających znamiona dobrowolności i niekomercyjności oraz będących źródłem satysfakcji.
Środki masowego przekazu- są to narzędzia informacji podkreślające ich masowy charakter, zapewniające pośrednie kontakty w czasie przekazywania treści z centrum do masowego odbiorcy. W definicji pojęcia występują 4 wspólne cechy:1. Urządzenie elektryczne i elektroniczne, 2. Przekazujący komunikator, 3. Przekazywane obrazy, dźwięki, słowa, 4. Masowy odbiorca
Samokształcenie -stanowi zdobywanie wykształcenia w toku działalności, której cele, treści, warunki oraz środki są ustalane przez sam podmiot tych czynności
Samowychowanie -jest to samorzutna praca jednostki w celu ukształtowania własnego światopoglądu, postaw, cech charakteru oraz osobowości, zgodnie z założonymi wzorami
Uczenie się -jest procesem, gdzie w toku doświadczania, poznawania oraz ćwiczenia dochodzi do powstawania nowych form zachowania i działania lub też do zmian w obrębie form już wcześniej nabytych
Nauczanie -stanowi planową oraz systematyczną pracę nauczyciela z uczniami, której celem jest wywoływanie pożądanych i trwałych zmian w ich zachowaniu, dyspozycjach jak i w całej osobowości będących rezultatem uczenia się, opanowywania wiedzy oraz przeżywania określonych wartości
Kształcenie -stanowi całokształt czynności oraz procesów umożliwiających poznawanie przyrody, społeczeństwa i kultury oraz uczestniczenie w procesach ich przekształcania, jak również osiąganie wszechstronnego rozwoju umysłowych i fizycznych umiejętności, zdolności i zainteresowań, postaw i przekonań oraz zdobycie odpowiednich kwalifikacji zawodowych
Socjalizacja jest to ogół zabiegów ze strony środowiska społecznego, a zwłaszcza rodziny, szkoły, zmierzający do uczynienia z człowieka istoty społecznej, tj. umożliwienia zdobycia jej takich kwalifikacji, takich systemów wartości i osiągnięcia takiego rozwoju osobowości, aby mogła stać się pełnowartościowym członkiem społeczeństwa (Okoń).
Osobowość -najczęściej oznacza pewien zespół stałych właściwości oraz procesów psychofizycznych, które odróżniają jednostkę od pozostałych ludzi, wpływają na jej zachowanie poprzez nadawanie jej pewnej stałości w nabywaniu oraz porządkowaniu wiadomości, doświadczeń i sprawności, emocjonalnych reakcjach wobec ludzi oraz stałości w obrębie wyboru wartości i celów
Rodzina:
(Szczepański) „Grupa złożona z osób, które...
Komentarze (0)