pedagogika społeczna

Pedagogika społeczna:

1.Pedagogika społeczna jako nauka.

1. Przedmiot pedagogiki społecznej
2. Funkcje pedagogiki społecznej
3. Najważniejsze pojęcia
4. Tradycje pedagogiki społecznej-idee Radlińskiej i Wroczyńskiego
5. Etapy rozwoju pedagogiki społecznej wg. Kawuli

Ad.1.a

Pedagogika społeczna skupia się na problematyce środowiskowych uwarunkowań procesów wychowawczych oraz na analizie warunków umożliwiających zaspokojenie potrzeb człowieka w różnych fazach życia i różnorodnych sytuacjach życiowych (w pracy, w nauce, w czasie wolnym, w miejscu zamieszkania, w rodzinie, w grupie rówieśniczej). Z tych też względów ps koncentruje się na środowisku życia jednostek oraz na instytucjach celowo powołanych do realizacji zadań wychowawczych. Elementy środowiska nie ukierunkowane wychowawczo postrzega się jako obszar, który należy w miarę możliwości przekształcić w intencjonalną pracę wychowawczą. Tak więc pedagogika społeczna jest jednocześnie pedagogiczną teorią i praktyką środowiska w tym sensie, że traktuje wszelkie instytucje społeczne jako środowisko ludzkiego życia, usiłuje również dostrzegać w nich lub sugerować im intencjonalność pracy wychowawczej.

Podsumowując, pedagogika społeczna zajmuje się wpływem środowiska na wychowanie człowieka i traktuje o grupie rówieśniczej, pracy... .

Pierwsze koncepcje pedagogika społeczna powstały w II poł. XIX w. Powstają naukowe koncepcje pedagogiki ogólnej. Na rozwój pedagogiki społecznej wpłynęły przemiany społeczno-gospodarcze (postęp w przemyśle, rozwój nauk ścisłych, m.in. biologii). Na rozwój psychiki ma wpływ środowisko. Jest różnica w starcie do nauki dzieci z różnych warstw (klas) społecznych.

1834 r. Adolf Gistelveg; Podręcznik dla nauczycieli akademickich

(niem.) social pedagogik

Klasyczna pedagogika społeczna niesie ze sobą następujące idee:

1.  idea edukacji społecznej dostęp do nauki, oświaty, ale nie tylko szkolnej,
2.  idea sprawiedliwości społecznej równy dostęp do warunków (szeroko pojętych) rozwoju,
3.  idea pomocniczości społeczeństwo ma obowiązek pomagać ludziom potrzebującym pomocy,
4.  idea podmiotowości twórcą świata jest człowiek, więc to on powinien być podmiotem, my możemy zmienić to co jest złe.

Ad.1.b

Funkcje pedagogiki społecznej:
- kompensacja - wyrównanie braków utrudniających prawidłowy rozwój jednostki
- profilaktyka zapobieganie powstawania niekorzystnych zjawisk
- doskonalenie rozwijanie prac własnych, by doskonalić siebie i otoczenie.

- funkcja diagnostyczna na podstawie badań empirycznych badamy jaki wpływ ma środowisko.

Z tych funkcji wynikają zadania.

Zadania pedagogiki społecznej

1.  kontrola wpływów środowiskowych na proces wychowania rozpoznawanie warunków, w których zachodzi potrzeba pomocniczości, opieki, ratownictwa,
2.  projektowanie działalności społeczno-pedagogicznej zwłaszcza z uwzględnieniem wzorców rzeczywistości pożądanej,

wzorzec pożądanie stanu rzeczywistości w danej epoce i danej kulturze (wg Heleny Radlińskiej)

1.  organizowanie środowiska,

kształcenie, dokształcanie dorosłych.

Ad.1.c

Czas wolny-interwał podmiotowego życia,  w którym osoba doświadcza dobrostanu intelektualnego, emocjonalnego i fizycznego w rezultacie możliwości samodzielnego, suwerennego przejawiania czynności posiadających znamiona dobrowolności i niekomercyjności oraz będących źródłem satysfakcji.

Środki masowego przekazu- są to narzędzia informacji podkreślające ich masowy charakter, zapewniające pośrednie kontakty w czasie przekazywania treści z centrum do masowego odbiorcy. W definicji pojęcia występują 4 wspólne cechy:1. Urządzenie elektryczne i elektroniczne, 2. Przekazujący komunikator, 3. Przekazywane obrazy, dźwięki, słowa, 4. Masowy odbiorca

Samokształcenie -stanowi zdobywanie wykształcenia w toku działalności, której cele, treści, warunki oraz środki są ustalane przez sam podmiot tych czynności

Samowychowanie -jest to samorzutna praca jednostki w celu ukształtowania własnego światopoglądu, postaw, cech charakteru oraz osobowości, zgodnie z założonymi wzorami

Uczenie się -jest procesem, gdzie w toku doświadczania, poznawania oraz ćwiczenia dochodzi do powstawania nowych form zachowania i działania lub też do zmian w obrębie form już wcześniej nabytych

Nauczanie -stanowi planową oraz systematyczną pracę nauczyciela z uczniami, której celem jest wywoływanie pożądanych i trwałych zmian w ich zachowaniu, dyspozycjach jak i w całej osobowości będących rezultatem uczenia się, opanowywania wiedzy oraz przeżywania określonych wartości

Kształcenie -stanowi całokształt czynności oraz procesów umożliwiających poznawanie przyrody, społeczeństwa i kultury oraz uczestniczenie w procesach ich przekształcania, jak również osiąganie wszechstronnego rozwoju umysłowych i fizycznych umiejętności, zdolności i zainteresowań, postaw i przekonań oraz zdobycie odpowiednich kwalifikacji zawodowych

Socjalizacja jest to ogół zabiegów ze strony środowiska społecznego, a zwłaszcza rodziny, szkoły, zmierzający do uczynienia z człowieka istoty społecznej, tj. umożliwienia zdobycia jej takich kwalifikacji, takich systemów wartości i osiągnięcia takiego rozwoju osobowości, aby mogła stać się pełnowartościowym członkiem społeczeństwa (Okoń).

Osobowość -najczęściej oznacza pewien zespół stałych właściwości oraz procesów psychofizycznych, które odróżniają jednostkę od pozostałych ludzi, wpływają na jej zachowanie poprzez nadawanie jej pewnej stałości w nabywaniu oraz porządkowaniu wiadomości, doświadczeń i sprawności, emocjonalnych reakcjach wobec ludzi oraz stałości w obrębie wyboru wartości i celów

Rodzina:

(Szczepański) „Grupa złożona z osób, które...