Nasz autyzm - analiza filmu notatki

"Nasz autyzm"
Objawy autystyczne:
Filip:
    odpychał się w trakcie karmienia piersią
    później siadał, mniej się ruszał
    wącha kwiaty i obserwuje je wąchając również dłonie, bawi się butelką (nie patrząc na nią)
    specyficzne ułożenie rąk
    niezgrabne ruchy
    niewyraźna mowa
    poklepywanie po głowie
    przed 3 rokiem mówił pojedyncze słowa, gdy skończył 3 lata miał regres trwający 4 lata
Czarek:
    jak miał 2 lata psychiatra zdiagnozował autyzm
    wcześniej nie patrzył w oczy
    trzepotanie rąk
    6lat a jeszcze nie mówi
    "muczenie"
Iryna:
    "rozmarzony" wzrok
    skacze na trampolinie robiąc niezręczne ruchy rąk
    nadmierne gesty rąk
    nie mówi
Grzegorz:
    zaczął mówić w wieku 5 lat, teraz w wieku 16lat mówi pełnymi zdaniami rzeczy związane z historią
    nie lubi gdy się o nim mówi
    kiedyś wpadał w histerie, kiedy ktoś przychodził do domu, ktoś nowy, obcy - wyganiał
Mieszko:
    "muczenie"
    nadmierna ruchliwość

Zachowania rodziców:
    kiedy mama Filipa mówi i całej drodze jaką przebyli ze specjalistami mówi to w sposób swobodny, jednak na sam koniec widać u niej smutek
    mama Filipa nawiązuje z nim kontakt, stara się zrozumieć intencje dziecka, masowanie dłoni masażerem
    mama Iryny
    ćwiczy z nią na dywanie w pokoju (ćwiczenia nóg),
    jest z nią podczas zajęć plastycznych (malowanie obiema rękami kół przez Iryne na brystolu)
    tańczy z nią (robienie obrotów)
    ćwiczenia ręki
    ćwiczenia kolorów
Cezary:
    krzyczy
    w kółko powtarza te same wyrazy (nieadekwatne do sytuacji)

Reakcje, jak mówią o autyzmie rodzice małych dzieci i większych:
    tata Filipa:
    autyzm jest dla niego szkołą życia uciekającego od stereotypów, przyjętych norm
    starał sie urozmaicać ich życie - wycieczki
    mówi, ze tęskni za życiem przed Filipem - dwie pensje, inne życie
    mama Filipa:
    po 10 latach, kiedy już wie, że to jest autyzm stało się to dla niej zupełnie normalne
    jak się dowiedziała, ze to rzeczywiście autyzm to poczuła ulgę
    kiedy poznała rodziny, w których również jest dziecko autystyczne poczuła, że nie jest już sama - samotność była najtrudniejsza
    mama Grzegorza:
    dla niej autyzm to świat głęboko wewnętrzny, zagadka, coś co sztuką jest z tym żyć
    mama Mieszka:
    z początku się broniła przed diagnozą, ze jej dziecko ma autyzm (wg niej z jej synem było wszystko w porządku), mówiąc o tym załamuje jej się głos
    płakała, dzwoniła do koleżanki, paliła papierosy - mówi, że okres jesienno zimowy
(kiedy dowiedziała się o diagnozie) był najgorszy dla jej rodziny
    tata Mieszka:
    diagnozę o autyzmie potraktował jako wolę Boską (tak widocznie musi być)
    mama Iryny
    kiedy poszła do specjalisty i dowiedziała się, że to autyzm wczesnodziecięcy mówi, że poczuła radość
    jednak skupiła się na samym słowie "wczesnodziecięcy" i myślała, że jak córka wyjdzie z okresu dziecięcego autyzmu już nie będzie miała
    po powrocie do domu, kiedy usłyszała Iryne zaczęła się zastanawiać, że tak ma być już zawsze i nie wie nawet kiedy i znalazła się z córką na balkonie - stwierdziła, że musi coś z tym zrobić
    to nie kara, to nie wyrok tylko styl naszego życia (nie że dziecka, tylko rodziny)
    widać, ze dla matki jest to ciężkie ale stara się dla dziewczynki