
Mózgowe porażenie dziecięce - rehabilitacja notatki
Rehabilitacja i pielęgnacja dziecka z MPD
180 osób zadowolonych z pobrania
ocena: 4.0, 180
Poniżej zobaczysz niesformatowany początek pliku. Cały plik zajmuje 79,00 kB.
MÓZGOWE PORAŻENIE DZIECIĘCE
Mózgowe porażenie dziecięce jest jedną z postaci tzw. wczesnego uszkodzenia mózgu. Powstaje wtedy, gdy czynnik uszkadzający mózg zadziała w okresie ciąży, porodu lub wcześnie po urodzeniu (do około 12-24 miesiąca życia dziecka). W tym okresie mózg intensywnie się rozwija i jest bardzo wrażliwy na różne czynniki go uszkadzające zewnętrzne i wewnętrzne np. przedwczesny poród, niedokrwienie i niedotlenienie, schorzenia krążeniowo-naczyniowe matki, zakaźne procesy wewnątrzmaciczne, promieniowanie rentgenowskie, substancje toksyczne oraz przyczyny genetyczne i metaboliczne. Mózgowe porażenie dziecięce nie jest chorobą, a zespołem objawów, wynikających z trwałego uszkodzenia mózgu, znajdującego się w stadium nie zakończonego rozwoju. Uszkodzenie mózgu może polegać na ubytku tkanki nerwowej lub jej wadliwym funkcjonowaniu. Obraz tych objawów zmienia się wraz z wiekiem dziecka. Objawy kliniczne pojawiają się stopniowo zgodnie z porządkiem dojrzewania poszczególnych struktur mózgowych. Lokalizacja uszkodzenia mózgu warunkuje deficyty różnych funkcji: ruchu, wzroku, mowy, funkcji poznawczej, emocjonalnej. Rozległość i cechy uszkodzenia wpływają na intensywność objawów klinicznych i rokowanie.
Różnorodność objawów wynika z rozległości i lokalizacji obszarów uszkodzenia mózgu dziecka. Najbardziej widoczne są zaburzenia ruchu i postawy. W obrębie narządu ruchu obserwujemy u dzieci:
porażenia,
niedowłady,
zaburzenia napięcia mięśniowego,
występowanie ruchów mimowolnych,
zaburzenia równowagi i niezborność ruchów.
Mogą im towarzyszyć:
zaburzenia mowy,
zaburzenia wzroku,
zaburzenia słuchu,
upośledzenie umysłowe,
padaczka,
zaburzenia zachowania,
zaburzenia emocjonalne.
Często występują również tzw. deficyty fragmentaryczne:
zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej,
zaburzenia lateralizacji,
zaburzenia schematu własnego ciała i brak orientac
Mózgowe porażenie dziecięce jest jedną z postaci tzw. wczesnego uszkodzenia mózgu. Powstaje wtedy, gdy czynnik uszkadzający mózg zadziała w okresie ciąży, porodu lub wcześnie po urodzeniu (do około 12-24 miesiąca życia dziecka). W tym okresie mózg intensywnie się rozwija i jest bardzo wrażliwy na różne czynniki go uszkadzające zewnętrzne i wewnętrzne np. przedwczesny poród, niedokrwienie i niedotlenienie, schorzenia krążeniowo-naczyniowe matki, zakaźne procesy wewnątrzmaciczne, promieniowanie rentgenowskie, substancje toksyczne oraz przyczyny genetyczne i metaboliczne. Mózgowe porażenie dziecięce nie jest chorobą, a zespołem objawów, wynikających z trwałego uszkodzenia mózgu, znajdującego się w stadium nie zakończonego rozwoju. Uszkodzenie mózgu może polegać na ubytku tkanki nerwowej lub jej wadliwym funkcjonowaniu. Obraz tych objawów zmienia się wraz z wiekiem dziecka. Objawy kliniczne pojawiają się stopniowo zgodnie z porządkiem dojrzewania poszczególnych struktur mózgowych. Lokalizacja uszkodzenia mózgu warunkuje deficyty różnych funkcji: ruchu, wzroku, mowy, funkcji poznawczej, emocjonalnej. Rozległość i cechy uszkodzenia wpływają na intensywność objawów klinicznych i rokowanie.
Różnorodność objawów wynika z rozległości i lokalizacji obszarów uszkodzenia mózgu dziecka. Najbardziej widoczne są zaburzenia ruchu i postawy. W obrębie narządu ruchu obserwujemy u dzieci:
porażenia,
niedowłady,
zaburzenia napięcia mięśniowego,
występowanie ruchów mimowolnych,
zaburzenia równowagi i niezborność ruchów.
Mogą im towarzyszyć:
zaburzenia mowy,
zaburzenia wzroku,
zaburzenia słuchu,
upośledzenie umysłowe,
padaczka,
zaburzenia zachowania,
zaburzenia emocjonalne.
Często występują również tzw. deficyty fragmentaryczne:
zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej,
zaburzenia lateralizacji,
zaburzenia schematu własnego ciała i brak orientac
To tylko początek pliku. Cały plik zajmuje 79,00 kB. Pobierz całą treść w pliku.
Komentarze (0)