Indywidualny Program Edukacyjno - Terapeutyczny - dziecko upoś. głębok notatki

INDYWIDUALNY PROGRAM

EDUKACYJNO - TERAPEUTYCZNY

1. Imię i nazwisko ucznia: Filip …….

2. Data urodzenia: ……………

3. Nauczanie indywidualne: rok szkolny 20…/20…

4. Diagnoza medyczna: upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim, mózgowe porażenie dziecięce, małogłowie, padaczka objawowa uogólniona.

5. Diagnoza psychologiczno pedagogiczna: Chłopiec funkcjonuje intelektualnie na poziomie upośledzenia w stopniu głębokim. Pozostaje w pozycji leżącej, w ramach czynności samoobsługowej całkowicie zależny jest od opiekujących się nim osób. W ramach zajęć rewalidacyjno-wychowawczych, w których uczestniczy od 2003 roku poddawany jest stymulacji polisensorycznej. Z powodu mózgowego porażenia dziecięcego (niedowład spastyczny czterokończynowy) oraz padaczki objawowej (lekoopornej) Filip pozostaje pod stałą opieką neurologa.

6. Zalecenia Poradni Psychologiczno Pedagogicznej: udział w zajęciach rewalidacyjno wychowawczych indywidualnych. Ponad to: dalsze leczenie specjalizacyjne, opiekę logopedyczną, ćwiczenia w zakresie motoryki małej, stymulację ogólnego rozwoju psychoruchowego.

7. Charakterystyka ucznia: Filip jest dzieckiem bardzo radosnym, towarzyskim i uśmiechniętym. Domaga się zainteresowania ze strony osób z nim pracujących. Wykazuje aktywność podczas zabaw. Mocną stroną ucznia jest percepcja słuchowa i wzrokowa. Uczeń z epilepsją i  silnym ślinotokiem.

8. Preferencje: Lubi słuchać muzyki, zajęcia i zabawy z wykorzystaniem materiałów sypkich, instrumenty. Jest zadowolony z każdej aktywności.

1.  Osoby pracujące z uczniem:

Beata Krzych pedagog specjalny

Rozporządzenie MEN z dn. 23.04.2013r. w sprawie warunków i sposobu organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim (dz. U. poz. 529) & 8

obowiązuje od dnia 8 maja 2013r.

Główne cele rewalidacyjno wychowawcze:

1.  Nauka nawiązywania kontaktów w sposób odpowiedni do potrzeb
   i możliwości uczestnika zajęć.
2.  Kształtowanie sposobu komunikowania się z otoczeniem na poziomie odpowiadającym indywidualnym możliwościom uczestnika zajęć.
3.  Usprawnianie ruchowe i psychoruchowe w zakresie dużej i małej motoryki, wyrabianie orientacji w schemacie własnego ciała i orientacji przestrzennej.
4.  Wdrażanie do osiągania optymalnego poziomu samodzielności w podstawowych sferach życia.
5.  Rozwijanie zainteresowania otoczeniem, wielozmysłowe poznawanie otoczenia, naukę rozumienia zachodzących w nim zjawisk, kształtowanie umiejętności funkcjonowania w otoczeniu.
6.  Kształtowanie umiejętności współżycia w grupie.
7.  Nauka celowego działania dostosowanego do wieku, możliwości
   i zainteresowań uczestnika zajęć oraz przejawianej przez niego aktywności.

Metody i techniki pracy:

1.  Stymulacja polisensoryczna tzw. Poranny krąg spotkanie z drugim człowiekiem, budowanie zaufania i poczucia bezpieczeństwa, stymulacja polisensoryczna poprzez doznawanie i odczuwanie świata przyrody, rozwój komunikacji za pomocą ciała, bodźców sygnałowych, gestów, symboli oraz werbalnie. 
2.  Program Aktywności. Świadomość ciała, kontakt i komunikacja (SPH) oraz Program „Dotyk i komunikacja” M. Ch. Knill - rozwój kontaktów społecznych, zachęcenie do ruchu i zabawy oraz rozwijanie umiejętności komunikacji dziecka z drugim człowiekiem.
3.  Elementy Ruchu Rozwijającego W. Sherborne - posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń jego rozwoju. Wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi. Stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia siły, sprawności i związku z tym możliwości ruchowych. Dzięki temu zaczyna mieć zaufanie do siebie i innych, zyskuje też poczucie bezpieczeństwa, nawiązuje kontakty z innymi osobami.
4.  Muzykoterapia - wzbudzanie pożądanych emocji oraz sterowania nimi, wzbudzanie gotowości do kontaktu oraz inspirowanie i odpowiednio kierowane rozwijanie prawidłowej międzyludzkiej komunikacji, wzbogacanie osobowości ucznia, pomnażanie zasobu jego doświadczeń emocjonalnych i intelektualnych, wpływanie na stan pobudzenia psychomotorycznego oraz napięcia emocjonalnego i mięśniowego, ogólne korzystne wpływanie na stan psychofizycznego samopoczucia, wzbogacenie oraz wspomaganie metod diagnostycznych, wzbudzanie określonych reakcji fizjologicznych (przede wszystkim wegetatywnych) oraz wpływanie na przemiany biochemicznie zachodzące w ustroju.
5.  Aromaterapia - metoda ta ma wymiar holistyczny, co oznacza wszechstronność oddziaływania - na wszystkich poziomach funkcjonowania organizmu. Znakiem rozpoznawczym aromaterapii jest zapach przenikających do naszego organizmu cząsteczek olejków eterycznych.
6.  Elementy chromoterapia i aluminoterapii terapia kolorami, wyzwalanie aktywności za pomocą światła i kolorów.
7.  Ustno twarzowa terapia regulacyjna według Castillo Moralesa - stymulacja punktów neuromotorycznych twarzy aktywujących ruchy języka, ust, żuchwv, szczęki: pobudzających ekspresję oczu, ruchy artykulacyjne i mimiczne.
8.  Masaż klasyczny i Shantali dostarczanie bodźców dotykowych, stymulowanie rozwoju motorycznego dziecka, a przez to wpływanie na jego rozwój poznawczy. Łagodzenie bólu i rozluźnianie poszczególnych części ciała, zapewnienie relaksu. Wspomaganie komunikacji z drugim człowiekiem.