Geriatria ( nietrzymanie moczu, stolca, starzenie się człoiwieka notatki

Wykład 2
Osobnicze oraz populacyjne starzenie się człowieka
Najistotniejsze cechy starzenia się człowieka to:
      powszechność - dotyczy wszystkich osób,
      rozciągniętość w czasie - od niepewnego początku aż do
naturalnej śmierci,
      postępujące jednokierunkowo - w stronę biologicznej
degradacji,
      nierówne pod względem dynamiki - u różnych osób, a
szczególnie gatunków,
      dopełniające utrwaloną filogenetycznie i
zaprogramowaną ontogenezę,
Osobnicze oraz populacyjne starzenie się człowieka
      mierzalne skalami: biologiczną, sprawnościową oraz kalendarzową
      prowadzące do starości jako stanu (nagromadzenia cech starczych) i okresu życia
      skojarzone z wysoką zapadalnością i odmiennie przebiegającą chorobowością
      oceniane zawsze negatywnie-pomimo znanej człowiekowi ich nieuchronności
      poznane dotychczas tylko częściowo, zatem prowokujące do dalszych, intensywnych badań naukowych i codziennej obserwacji
Osobnicze oraz populacyjne starzenie się człowieka
Gatunkowa nierównomierność starzenia faworyzuje jednak człowieka w sposób szczególny, gdyż nasz zegar biologiczny, zależny od tzw. Liczby Hayflicka, czyli ilości możliwych do zrealizowania w ciągu całego życia mitoz (u człowieka 40-50), mogących się nadal dzielić komórek - wyznacza maksymalne trwanie życia ludzkiego (maximum life span) na około 110-120 lat).
Można wyróżnić umownie cztery tzw. okresy życia człowieka:
I Okres rozwojowy (poznawania świata)
      Do około 30. roku życia (dzieciństwo i młodość –
      po około 15 lat)
II Okres twórczy (produkcyjny)
      obejmuje czas między 30. a 60. rokiem życia (dzielony na wiek średni i dojrzałości – po 15 lat)
III Okres starości – między 60. a 90. rokiem życia (jako starość wczesna - „III wiek”: 60-74 lata
      i starość pośrednia