filozofia i etyka zawodu pielęgniarki

Magdalena Piątek
Pielęgniarstwo I stopnia
II Rok
2009/2010
Praca samokształceniowa
z filozofii i etyki zawodu pielęgniarki
Sumienie- subiektywną i ostateczną normą moralności


Mamy dziś wiele powodów, aby mówić o podstawowych zasadach etycznych i roli sumienia w życiu każdego człowieka. Przymuszają nas do tego procesy globalizacyjne, które dotyczą nie tylko spraw społeczno-gospodarczych, ale również świata wartości każdego z nas.
Wydaje się, że płaszczyzną, na której możemy rozmawiać jednym wspólnym językiem, jest świat wartości ogólnoludzkich, prawa człowieka, jego godność i podmiotowość, a instancją osądzającą w wyborach indywidualnych jest sumienie.
Zasadniczą powinnością wyjściową jest realizowanie dobra w każdej jego postaci. Aby wzmóc wrażliwość na dobro, niezbędny jest swoisty trening w osiąganiu wartości moralnych zawartych w szacunku dla życia, godności ludzkiej, prawdy, wolności, wspólnoty więzów z innymi ludźmi.
Definicje i charakterystyki sumienia:
1.       w encyklopedii medycznej:
sumienie to wewnętrznie uznawane normy dobra i zła, według których człowiek ocenia własne postępowanie a czynnikiem decydującym w przestrzegani tych norm jest poczucie winy, uczucie bliskie lękowi, występujące w momencie uświadomienia sobie rozbieżności między własnym postępowaniem a przyjętymi normami.
2.       moralista J. Woroniecki : definiuje sumienie jako „praktyczny sąd naszego rozumu, mówiący nam, co mamy robić, a czego nie – to sumienie przeduczynkowe- i orzekający już po dokonaniu uczynku o jego wartości moralnej – to sumienie pouczynkowe”.
3.       P. Jaroszyński twierdzi, że „sumienie jest pewnym stanem naszego umysłu oceniającym pod kątem dobra i zła moralnego każdą podjętą przez nas decyzję czy wyłoniony na jej podstawie czyn”.
4.       Jan Paweł II: „ Osąd sumienia jest osądem praktycznym, to znaczy