edukacja pacjenta z depresją

Depresja zaliczana do grupy zaburzeń afektywnych ,jest obecnie chorobą bardzo rozpowszechnioną .W krajach rozwiniętych obserwuje się wyraźny i progresywny wzrost liczby zachorowań .Wiązać to można z nasileniem zjawisk społecznych,które mogą stymulować takie zaburzenia. Należą tu : duże migracje ludności,izolację ,osamotnienie,brak poczucia bezpieczeństwa dużych grup społecznych,przemiany społeczno-polityczne,bezrobocie. Obok zawodów emocjonalnych i strat są to czynniki psychologiczne przyczyny wystąpienia depresji.
Inne to: wpływ związków chemicznych w przebiegu zatruć i uzależnień. Depresjogenne działanie mają leki stosowane w różnych schorzeniach, m.in. leki hipotensyjne,przeciwgruźlicze,przeciwnowotworowe,interferony,przeciwhistaminowe,steroidy nadnerczowe. Depresja często łączy się z chorobami somatycznymi,przewlekłymi.
Najważniejsza rola w procesie diagnostycznym przypada badaniu psychiatrycznemu. Polega ono nie tylko na uważnym wysłuchaniu skarg pacjenta i zadawaniu ukierunkowanych pytań, lecz także na wnikliwej obserwacji pacjenta. Ważne jest nie tylko to co pacjent mówi , ale także jak się wypowiada i jak się zachowuje.
Na obecność depresji mogą wskazywać następujące objawy:
      zubożona mimika,smutny lub napięty wyraz twarzy
      spowolniały sposób mówienia,monotonnym głosem,bez modulacji
      spowolniałe ,ociężałe ruchy
      niepokój ruchowy-częsta zmiana pozycji w czasie siedzenia,manipulowanie palcami rąk
      poczucie stałego zmęczenia,ociężałości
      uczucie niepokoju,lęku
      niechęć do pracy do wykonywania codziennych czynności
      brak satysfakcji,niechęć do życia
      zaburzenia uwagi i koncentracji
      zaburzenia snu
      zaburzenia apetytu
      dolegliwości bólowe-często głowy,różnych grup mięśniowych
      poczucie bezwartościowości,beznadziejności,myśli o własnej śmierci;
Niestety mimo rozpowszechnienia choroby ,szacunkowo wyliczono ,że jedynie jeden na pięciu chorych chorych na depresję